ŞİİRLERLE ÖLÜM VE ÖTESİ 2

5. KABİR HAYATI
Ölümle mahşer arası bir devre,
Maddeler ötesi bir ara devre.
Kabir hayatı denir bu devreye,
Berzah âlemi denir bu devreye.
Kabir hayatı dünyaya benzemez,
Dünyadaki düzen orada geçmez.
Bedensiz, organsız farklı bir âlem,
Maddeler ötesi ruhsal bir âlem.
İsterseniz bunu biraz açalım,
Berzah âlemine biraz dalalım.
Önce ruhla bedeni tanıyalım,
Ruh nedir? Beden nedir? anlayalım.
Her an hücren değişir, Ruh değişmez,
Etin derin değişir, Ruh değişmez.
İnsanın kalıcı kimliği Ruhtur,
Aslı, özü, gerçek varlığı Ruhtur.
Ruhsuz beden et ve kemik yığını,
Ruh çeker iki âlemde kaygını,
Ruhsuz beden çürür, kokar leş olur,
Ruh ile beden, saygın insan olur.
Ruh gidince, anne evlâttan korkar,
Ruh varsa, hasta da olsa kucaklar.
Aslımız Ruhtur, böbrek, ciğer değil!
Kalp, bağırsak, kemik yığını değil!
Böbreğin değişse, sen değişmezsin,
Gözlerin değişse, sen değişmezsin,
Kalbin de değişse, sen değişmezsin,
Kanın da değişse, sen değişmezsin.
Sen RUH’sun organlarına BEN deme!
Et ve kemik yığınına BEN deme!..
***
Huzur ve bunalım ruhsal olaydır,
Bedensel yapıyı aşan olaydır.
Ruhsal açıdan huzurlu olanlar,
Böbreği, ciğeri hasta olanlar,
Hastanelerde huzurla yatarlar,
Gelen dostlarıyla sohbet yaparlar,
Bedensel açıdan sağlam olanlar,
Ama ruhsal bunalımda olanlar,
Bir dakika huzurla yatamazlar,
Evlere, hastanelere sığmazlar.
Kocaman dünya dar gelir onlara,
Bazıları kalkışır intihara.
Ölünce her şey bitecek sanırlar,
Bunalımdan kurtulacak sanırlar.
Ah!, Bilseler durum tam aksinedir,
Gerçek ruhsal bunalım kabirdedir.
Zamanla beden çürür, toprak olur,
Azap da, Rahmet de Ruhlara olur.
Bedenden geç, Ruhunu olgunlaştır,
Ruhsal huzur için olgunluk şarttır.
Ruhsal olgunluk imâna bağlıdır,
Allah aşkıyla yanmaya bağlıdır.
Gâfil Ruhla Berzah hayatı geçmez,
Beden çürür ama Ruhlar çürümez!
Son nefeste Allah diye ölenler,
İmânla, ihlâsla, kabre girenler,
“Rabbin kim?” diye sorunca melekler,
Ruhsal zevkle “Rabbim Allah!” diyenler,
Kabir çukurunda tutsak olmazlar,
Diledikleri gibi dolaşırlar.
Beden kafesinden kurtulan Ruhlar,
Berzah’ta kuşlar gibi uçuşurlar.
Yeme, içme, tuvalet dertleri yok,
Soğuk, sıcak, yer çekimi derdi yok.
Yakınlarını bulup konuşurlar,
Berzah âlemine uyum sağlarlar.
Zamanla alışır Ruhlar oraya,
Sanki hiç gelmemiş gibi dünyaya.
Dünyada eşi, evladı olanlar,
Ana, baba, kardeşi bulunanlar,
Onları sık sık ziyaret ederler,
Dostlarından dua, sevap beklerler.
Gelen sevaplarla nurları artar,
Ruhsal zevkleri, feyizleri artar.
Azapta ise, azabı hafifler,
Az da olsa kabri biraz genişler.
Kimine her an bol bol sevap gelir,
Kimine de ayda, yılda bir gelir.
Hiç gelmeyenlerin boynu bükülür,
Onlara diğer Ruhlar da üzülür.
Binlerce yıldır Berzah’ta olanlar,
Dünyada eşi, dostu kalmayanlar,
Âhirete imânla göçmüşlerse,
Kabirde “Rabbim Allah!” demişlerse,
Din kardeşlerinden sevaplar gider,
Çünkü din kardeşliği devam eder.
İslâm’a, Kur’an’a karşı olanlar,
Çağdaşlığı din karşıtı sananlar,
Kabirde “Rabbim Allah!” diyemezler,
Meleklere tek cevap veremezler.
Onlar için dua etmek haramdır,
“velâ tekum alâ kabrihi” vardır.
Onlara dünyadan tek sevap gitmez,
Kabir azapları hiç hafiflemez..
6. DÜNYA’NIN SONU
Madde âleminde denge-düzen var,
Her varlığın belirli bir ömrü var.
Ömrünü tamamlayan canlı ölür,
Cansızlar başka maddeye dönüşür.
Bir gün dünyanın da sonu gelecek,
Kıyâmet kopacak, herkes ölecek.
Dünyanın sonunu merak edersen,
Kıyâmet yakın mı? Uzak mı? dersen,
Önce kendine, sonra çevrene bak!
Dünyada İslâmi yaşantıya bak.
Bedenin düzeni ruha bağlıdır.
Ruhsuz beden kokar, çürür, dağılır.
Dünya düzeni İslâm’a bağlıdır,
İslâmsız dünyada düzen mi kalır?
Neden mi? Son ilâhi din İslâm’dır,
İslâm’ın sonu, dünyanın sonudur.
İstersen, gel beraber dertleşelim,
Aynı ortak görüşte birleşelim.
Rabbimiz bir, dinimiz bir kardeşiz,
Son peygamber Muhammed ümmetiyiz.
Öncelikle gafletten uyanalım,
Ön yargıdan arınarak bakalım!
Çıplaklık başını almış gidiyor,
Başörtüsü zulmü devam ediyor.
Hayâ kalktı, kadınlar çırılçıplak,
Peki bunun sonu ne olacak?
Hadiste geldi, beteri olacak,
Yoksa bunlar daha mı soyunacak?
***
Sigara, bira ilkokula girdi!
Liseler kim bilir ne hale geldi?
Daha yukarılara gitmeyelim!
Fazla ayrıntılara girmeyelim!
Ah gençlik! Seni böyle eğiten kim?
Seni çıkarına alet eden kim?
Çıplaklık cinsel dengeleri bozdu,
Alkol ve fuhuş günlük yaşam oldu.
Cinsel sapıklar çok canlara kıydı,
Bunalımdan çok yuvalar yıkıldı.
Yalan, kumar, faiz her eve girdi,
İlâhi emirler bir bir delindi!
Toplum, günahlarda yarışa girdi,
Ah! Genç kızlarımız ne hale geldi.
Her evde müzik, her evde sinema,
Câmiye gidip, uymazlar imama.
Küçükte saygı, büyükte şefkat yok,
Yalansız, hilesiz alış-veriş yok.
Memurlar, işçiler ücret peşinde,
Gençler, kadın ya da topun peşinde.
Kala kala kupkuru namaz kıldı,
O’nu kılanlar da pek çok azaldı!
İslâm’ın ismi, dinin resmi kaldı,
Câmilerin yaldızı, süsü kaldı.
Erkekler kahvede oyun başında,
Kadınlar, kızlar çarşıda pazarda.
Daldık dünyaya, unutuldu mezar!
İmânlar zayıflıyor azar azar!
Kalmadı ölümden korkup ağlayan,
Cennet’i, Cehennem’i hatırlayan.
Dinsizliğin adı çağdaşlık oldu,
Gerçek Müslümanlar gerici oldu.
İmam hatipler irtica sayıldı,
Kur’an kursları askıya alındı.
Hıristiyan misyonere tam destek,
İslâm için çalışanlara köstek!
Cübbeli, sakallı papaza saygı,
Başörtülü okuyanlara yargı!
Bunlar için yaratılmadı insan!
Bu gidişe “Duur!” der bir gün yaratan!
***
Ey İnsan! Gaflet uykusundan uyan!
Boşuna mı yarattı seni Rahman?
Yere, göğe bak! Bir şeyler oluyor!
Doğal denge ve düzen bozuluyor.
Bunlar uyarıcı işaretlerdir,
Belki Kıyâmet’in sinyalleridir.
Ne yapayım? Elden ne gelir deme!
Son güvencen tevbeyi ihmal etme!
Allah, Enfal süresinde bildirdi;
Size iki güvence verdim dedi.
Biri son peygamber, biri Tevbe’dir,
Bu ikisi ilâhi güvencedir.
Peygamber gitti, tek güvence kaldı,
İşimiz tevbe, istiğfara kaldı!
Tevbenin aslı, günahtan kopmaktır,
Yaptığına pişman olup yanmaktır!
Sonra Rabbimiz’den af dilemektir,
Günahlara yeniden dönmemektir!
Toplumsal tevbe, ilâhi emirdir,
Doğal dengelerin güvencesidir.
Tevbe edilikçe Kıyâmet kopmaz!
Yerin, göklerin düzeni bozulmaz!..
***
Gelin, geç kalmadan tevbe edelim!
Yüce Rabbimizden af dileyelim!
Günahlardan, haramlardan kopalım!
Milletçe bütün, beraber olalım.
Türbandan, imam hatipten korkanlar,
Laikliği yanlış yorumlayanlar,
Unuttular mı! Türk’ün tarihini?
Fatih’leri, Barbaros Hayrettin’i.
Türk Kurtuluş Savaşı’nı başlatanlar,
Yunan’ı sürüp denize atanlar,
Maraş’ı Fransızdan kurtaranlar,
Vatan için gâzi, şehit olanlar,
Hepsi de abdestli, namazlı idi!
Hanımların başı örtülü idi!
Allah korusun, bir savaş çıkarsa,
Düşmanlar ülkemize saldırırsa!
“Allah Allah!” diye Mehmet savaşır,
Başörtülü Ayşe cephâne taşır.
Hepimiz bu vatanın evladıyız,
Hepimiz vatana çalışmalıyız.
Lânet olsun! Milleti bölenlere,
Bu vatana ihanet edenlere.
İnananlardan baskı, zulüm kalksın!
Eşitlik ilkesi tam uygulansın!
Yargı hür, bağımsız, tarafsız olsun!
Kanunlar ön yargısız uygulansın..
7. KIYÂMET SİNYALLERİ
Yavaş yavaş yaklaşınca kıyâmet,
Belirecek küçük büyük alâmet.
İnsanlar dinden Kur’an’dan kopunca,
Dinsiz, dengesiz yaşam başlayınca,
Doğal denge ve düzen bozulacak,
Doğal âfetler dünyayı saracak.
Bereket kalkacak, kıtlık olacak,
Her şey sun’î, her şey sahte olacak.
Dünyada yaşam çok zor olacak,
Yeryüzü depremlerle sarsılacak.
Sürekli su baskınları olacak,
Sel suları çok canları alacak.
Temiz hava, temiz su azalacak,
İnsanların sağlığı bozulacak.
Sevgi, saygı, doğal yaşam kalkacak,
İnançsızlık bir hastalık olacak.
İnançsız nesil ilkesiz olacak,
Sapıklıktan bunalımlar doğacak.
İçki, fuhuş günlük yaşam olacak,
Kadınlar çırılçıplak soyunacak.
Dindarlara ağır baskı olacak,
Makam, mevki fâsıklara kalacak.
İnançsızlık resmi ilke olacak,
Tüm kurallar din karşıtı olacak.
Örf, âdet, gelenek, haya kalkacak,
Toplumda cinsel bunalım olacak.
Kaos, kargaşa sokağa taşacak,
Terör, eylem tüm dünyayı saracak.
Ruhsal bunalım her eve girecek,
Dünya yaşanılmaz hale gelecek.
Bunalımlar devlete sıçrayacak,
Korkunç ve büyük savaşlar olacak.
Ruhsal denge aşırı bozulunca,
İnsanlar sapık ve çılgın olunca,
En korkunç felaket Deccal gelecek,
Müminlere baskı, zulüm edecek.
Peygamber soyundan Mehdi gelecek,
Evliyalar O’na biat edecek.
Sonra yerden Dâbbetül-arz çıkacak,
Mü’minler, kâfirler belli olacak.
Hazret-i İsâ da gökten inecek,
Deccal’in rejimine son verecek.
Ye’cüc, Mecüc toplumları çıkacak,
Yeryüzünde fitne, fesat olacak.
Üç gün, üç gece Güneş doğmayacak,
Dünyada korkunç karanlık olacak.
Üç günden sonra batıdan doğacak
Ama, Tevbe Kapısı kapanacak.
Bu olayda dengeler bozulacak,
Dünyanın düzeni alt üst olacak.
Gök (ozon tabakası) yarılacak,
Atmosferik olaylar başlayacak.
Uzaydan korkunç ışınlar gelecek,
Yeryüzü cehenneme dönüşecek.
Aşırı korkunç sıcaklar olacak,
Su ve hava dengesi bozulacak.
Kutuplardaki buzlar eriyecek,
Dünyanın SU dengesi değişecek.
Dağlardaki karlar da eriyince,
Yeryüzü bataklığa dönüşünce,
Hayat koşulları tek tek kalkacak,
Çok korkunç fırtınalar da kopacak.
Allah İsrâfil’e emir verecek,
“Ya İsrâfil! Sûr’a üfle” diyecek.

ALINTIDIR ölüm ve ötesi ahmet tomor hoca efendi

HOCA,ölüm ve sonrasini cok güzel aciklamis güncellestiriyorum.

güncel

güncel