Çoban ve agaç

Yaşlı çoban sürüsünü
otlatmak için yaylaya çıktığında tepeye yakın bir elma ağacının altında
dinlenir ve eğer mevsimiyse, onunla konuşarak: "Hadi bakalım evladım,
derdi. Bu ihtiyarın elmasını ver artık". Ve bir elma düşerdi, en
güzelinden, en olgunundan. Yaşlı adam sedef kakmalı çakısını çıkartarak
onu dilimlere ayırır ve küçük bir tas yoğurtla birlikte ekmeğine katık
ettikten sonra, babasından kalan Kur'an'ını okumaya koyulurdu.
Çoban,
bu ağacı yirmi yıl kadar önce diktiğinde sık sık sular, bunun için de
büyükçe bir güğüme doldurduğu abdest suyundan geriye kalanı kullanırdı.
Elma ağacının kökleri, belki de bu sularla kuvvet bulmuş ve kısa sürede
serpilip meyve vermeye başlamıştı. Çoban o zamanlar henüz genç
sayıldığından şöyle bir uzandı mı en güzel elmayı şıp diye koparırdı.
Fakat aradan geçen bunca yıl içinde beli bükülüp boyu kısalmış,
ağacınkiyse bir çınar gibi büyüyüp göklere yükselmişti. Ama boyu ne
olursa olsun, ağaç yine de yavrusu değil miydi? Onu bir evlat sevgisiyle
okşarken:
"Ver yavrum, derdi, gönder bakalım bu günkü kısmetimi." Ve bir elma düşerdi hiç nazlanmadan, yıllar boyu hiçbir gün aksamadan.
Köylüler, uzaktan uzağa gözledikleri bu hadiseyi birbirlerine anlatıp yaşlı çobanın veli bir zât olduğunu söylerlerdi.

Yaşlı
adam, ağacın altında dinlenip namazını kıldığı bir gün, yine elmasını
istedi. Ancak dallar dolu olmasına rağmen nedense bir şey düşmemişti.
Sonra bir daha, bir daha tekrarladı isteğini. Beklediği şey bir türlü
gelmiyordu. Gözyaşları, yeni doğmuş kuzuların tüylerini andıran beyaz
sakalını ıslatırken, ağacın altından uzaklaşıp koyunların arasına attı
kendini.
Yavrusu, meyve verdiği günden bu yana ilk defa reddediyordu
onu. İhtiyar çobanın beli her zamankinden fazla bükülmüş, güçsüz
bacakları da vücudunu taşıyamaz olmuştu. Hayvanlarını usulca toplayıp
köye doğru yöneldiğinde, aşağıdaki caminin her zamankinden daha nurlu
minarelerinden yankılanan ezan sesiyle irkildi birden. Yeniden doğmuştu
sanki çoban. Bir şey hatırlamıştı.
Çocuklar gibi sevinerek ağacın yanına koştu ve ona şefkatle sarılırken :
"Canım" dedi, hıçkırıp ağlayarak.
"Benim güzel evladım, mis kokulum. Şu unutkan ihtiyarı üzmeden önce neden söylemedin, bu günün Ramazan'ın ilk günü olduğunu ?"

alintidir