Kabede acıkca kılınan ılk namaz

Hz. Hamza'nın Müslüman olması ile Mekkeli müşriklerin telâş ve
endişeleri son noktasına varmıştı. Çünkü parmakla gösterilen
kahramanlardan biri Müslüman olmuş, Resulullah'ın saflarında yer
almıştı. Bu beklenmedik hâdise, bütün müşrikleri, hem korkuya hem de
hiddete sevk etmişti.

Hz. Ömer bu sıralarda daha Müslüman
olmamıştı. Bir gün, Resûlullah (sav)'ı, gördüğü yerde öldürmek niyetiyle
evinden çıktı. Hz. Peygamber'i Mescid-i Harâm'da namaz kılarken buldu
ve namazın bitmesini isteyerek, dinlemeye başladı. Hz. Peygamber, nazil
olmuş ayetleri okuyordu. Hattâboğlu Ömer, Peygamber efendimizin
okuduklarını hayranlıkla dinlemeye başlamış, ömründe böyle güzel sözler
duymamıştı. Bunu kendisi, sonradan şöyle anlatır: "İlk defa dinlediğim
bu sözlerin belâgatine, düzgünlüğüne, derli topluluğuna hayran olmuş,
niçin geldiğimi unutmuştum. Bu hâdiseden sonra, kalbimde İslâm'a karşı
bir istek hâsıl olmuştu."

Bu hâdisenin, Hz. Ömer'in Müslüman
olmasında önemli etkisi olduğu söylenir. Çünkü kalbini yumuşatmış,
Müslüman olmasına zemin hazırlamıştır. Hz. Hamza'nın Müslüman olmasından
üç gün sonra, Ebu Cehil, müşrikleri toplayıp dedi ki: "Ey Kureyş'in
uluları! Muhammed, putlarımıza dil uzattı. Bizden önce gelen
atalarımızın Cehennemde azap gördüklerini, bizim de oraya gideceğimizi
söyledi! Onu öldürmekten başka çare yoktur! Onu öldürecek kişiye, yüz
kızıl deve ve sayısız altın vereceğim!

Bir anda Hattâboğlu Ömer
yerinden fırlayarak: "Bu işi Hattâboğlundan başka yapacak yoktur."
dedi. Hattâboğlu Ömer, kılıcını kuşanarak yola düştü. Giderken Nu'aym
bin Abdullah'a rastladı. Ona: "Milletin arasına nifak sokan, kardeşi
kardeşe düşüren bir kimseyi öldürmeye gidiyorum." dedi. Onun, "Yâ Ömer,
güç bir işe gidiyorsun. Onun Ashabı çevresinde pervane gibi dönmektedir.
Ona bir şey olmasın diye titremektedirler. Onun yanına yaklaşıp, zarar
veremezsin!" sözleri üzerine, Hz. Ömer kılıcına sarıldı: "Yoksa sen de
mi onlardansın? Önce senin işini bitireyim." dedi.

O da: "Sen
benimle uğraşacağına, kardeşin Fâtıma ile enişten Sa'îd'in yanına git!
Onlar, çoktan Müslüman oldular. Sen önce kendi yakınların ile uğraş!"
deyince, Hattaboğlu Ömer hiddetini artırarak, onları öldürmek için
evlerinin yolunu tuttu.
Öldürmeye giderken dirildi

Taha
suresi yeni nazil olmuştu. Hz. Ömer'in eniştesi Sa'îd ile kız kardeşi
Fatıma bunu yazdırıp, Hz. Habbâb bin Eret adındaki sahabiyi evlerine
getirmiş, okuyorlardı.

Hattâboğlu Ömer, kapıdan bunların sesini
duydu. Kapıyı çok sert çaldı. Onu, kılıcı belinde kızgın görünce,
yazıyı saklayıp, Hz. Habbâb'ı gizlediler. Sonra kapıyı açtılar.
Hattâboğlu Ömer: "Siz de O'nun sihrine aldanmışsınız!" diyerek, Hz.
Sa'îd'i yakasından tutup, yere attı. Kardeşi, efendisini kurtarayım
derken, onun yüzüne de öfkeli bir tokat indirdi.

Yüzünden kan
akmaya başladığını görünce, kardeşine acıdı. Fatıma'nın canı yanmış,
kana boyanmış idi. Fakat iman kuvveti, kendisini harekete getirip, Allah
Telâya sığınarak dedi ki: "Ya Ömer! Niçin Allahtan utanmaz, ayetler ve
mucizeler ile gönderdiği Peygamberine inanmazsın? İşte ben ve zevcim,
Müslüman olmakla şereflendik. Başımızı kessen de bundan dönmeyiz. Sonra
yüksek sesle Kelime-i şehadeti okudu. Hattâboğlu Ömer, kız kardeşinin bu
kararlılığı karşısında birden yumuşadı ve yere oturdu. Yumuşak sesle:
"Hele şu okuduğunuz kitabı çıkarın." dedi.

Kardeşi Fatıma,
ayet-i kerime yazılı sahifeyi getirdi. Ömer bin Hattâb güzel okurdu.
Taha suresini okumaya başladı. Kur'ân-ı kerimin belâgati, manaları ve
üstünlükleri kalbini iyice yumuşattı. "Göklerde ve yeryüzünde ve
bunların arasında ve yedi kat toprağın altındaki şeyler hep O'nundur"
[Tâhâ: 6] mealindeki ayet-i kerimeyi okuyunca, derin derin düşünceye
daldı. Biraz daha okudu. "Allah'tan başka ibadet edilecek, tapılacak hak
bir ilâh, bir mabûd yoktur. En güzel isimler O'nundur" [Tâhâ: 8]
mealindeki ayet-i kerimeyi de dinledikten sonra dedi ki: "Hakikaten, ne
kadar güzel, ne kadar doğru."

Habbâb bu sözü işitince,
gizlendiği yerden fırladı ve tekbir getirdikten sonra müjdeyi verdi:
"Müjde ya Ömer! Resûlullah efendimiz Allah Telâya dua ederek, "Ya Rabbi!
Bu dini, Ebu Cehil yahut Ömer ile kuvvetlendir" buyurdu. İşte bu şeref
sana nasip oldu."

Bu ayet-i kerime ve bu dua, Hattâboğlu
Ömer'in kalbindeki düşmanlığı sildi, süpürdü. Hemen: "Resulullah nerede?
Beni, Resulullah'a götürür müsünüz? dedi. Zira kalbi, Resûlullah
(sav)'a tutulmuştu. Resulullah (sav)'ı görmek üzere hemen yola koyuldu.
Yol verin gelsin

Hz. Peygamber, Hz. Erkâm'ın evinde Ashabına
nasihat ediyordu. Hattâboğlu Ömer'in geldiği, Erkâm'ın evinden görüldü.
Kılıcı da yanında idi. Heybetli, kuvvetli olduğundan, Ashab Resûlullah
(sav)'ın etrafını sardı. Hz. Hamza dedi ki: "Ömer'den çekinecek ne var,
iyilik ile geldi ise, hoş geldi. Yoksa o kılıcını çekmeden başını
uçururum."

Hz. Peygamber (sav): "Yol verin, içeri gelsin!"
buyurdu. Cebrail aleyhisselam, daha önce, Ömer bin Hattâb'ın iman etmek
için geldiğini ve yolda olduğunu haber vermişti. Resûlullah (sav), onu,
tebessüm buyurarak karşıladı. Ömer bin Hattâb, Resûlullah (sav)'ın
önünde diz çöktü. Temiz bir kalp ile Kelime-i şehadeti söyledi. Ashabın
sevinçten söyledikleri tekbir sesleri göğe yükseldi.

Hz. Ömer,
Müslüman olduktan sonraki hâlini şöyle anlattı: "Müslüman olduğum zaman,
Ashab, müşriklerden gizlenir ve ibadetlerini gizli yaparlardı. Bu
duruma çok üzüldüm ve Resûlullah (sav)'a sordum: "Biz niçin
gizleniyoruz? Vallahi biz, Allah'ın dinini, küfre karşı açıklamaya daha
haklı ve daha layığız. Allah Telânın dini, Mekke'de, hiç şüphesiz üstün
gelecektir. Kavmimiz bize karşı insaflı davranırlarsa ne âlâ, yok
taşkınlık etmek isterlerse, kendileriyle çarpışırız. Ya Resulullah! Seni
hak Peygamber olarak gönderen Allah Telâya yemin ederim ki, hiç
çekinmeden ve korkmadan, oturup İslâm'ı anlatmadığım bir müşrik
topluluğu kalmayacaktır. Artık ortaya çıkalım."

Kabul
buyurulunca, iki saf hâlinde dışarı çıkıp, Harem-i şerife doğru yürüdük.
Safların birinin başında Hamza, diğerinin başında da ben vardım. Sert
adımlarla, toprağı un edercesine, Mescid-i harâma girdik. Kureyşli
müşrikler, bir bana, bir Hz. Hamza'ya bakıyorlardı."

Hz.
Ömer'in bu gelişi üzerine, Ebu Cehil ileri çıkıp, "Ya Ömer! Bu ne
hâldir?" deyince, Hz. Ömer hiç aldırış etmeden Kelime-i şehadet getirdi:

"Eşhedü en lâ ilâhe illallah ve eşhedü enne Muhammeden abdühû ve
resûlüh!"

Ebu Cehil ne diyeceğini şaşırdı. Donup kaldı. Hz.
Ömer bu müşrik güruhuna dönerek dedi ki: "Ey Kureyş! Beni, bilen bilir!
Bilmeyen bilsin ki, ben Hattâboğlu Ömer'im. Karısını dul, çocuklarını
yetim bırakmak isteyen yerinden kıpırdasın! Kımıldayanı, kılıcımla
doğrayıp yere sererim!"

Bunun üzerine Kureyşli müşrikler, bir
anda dağılıp, oradan uzaklaştılar. Böylece, ilk defa Harem-i şerifte
açıktan namaz kılındı.


alıntıdır

güncel