O'nun Sevgisi Hakka Götürür

O'nun Sevgisi Hakka Götürür


O'nun Sevgisi Hakka Götürür

Resulullah’ın sevilmesine itiraz
edenlere

Hazreti Muhammed Mustafa sallALLAHu aleyhi vesellem, kâinatın
evvelinden sonuna kadar âlemlerin rahmetidir. Bu hep böyle olacak. Bu değişmez,
dönüşmez ve zaman aşımına uğramayacak bir gerçektir…

O Hazreti Muhammed
Mustafa sallALLAHu aleyhi vesellem ki dünyada da ahirette de insanların
Efendisi’dir.

Bu gün, hadlerini aşarak; hakkında atıp tutanlar, olur
olmadık lâf edenler, unutmayın! Ahirette ayaklarına kapanacak ve şefaat talep
edeceksiniz, siz şefaati inkâr edenler! Bugün, onun söylediklerini ve
yaptıklarını kulak arkası edip hayatlarından çıkartanlar; yarın huzuruna nasıl
varacaksınız?

“Bana Kur’anı Kerim yeter!” diyerek, hadisleri ve
sünnetleri inkâr edenler! Siz onu tanımadan Kur’an’ı nasıl
anlayacaksınız?

Siz; onun söylediklerini çarpıtıp insanları yoldan
çıkartanlar! O mübarek lâfızlarını, sözlerini, kendi nefislerinizin istediği ve
işinize geldiği gibi değiştirerek makam ve mevki edinen, itibar edinen
sizler!
Utanın ve insaf edin!…

Dikkat edin! ALLAH’ın yücelttiğini
kimse alçaltamaz, ALLAH’ın alçalttığını da kimse yükseltemez…

ALLAH
Subhanehu ve Teâlâ, “Ey iman edenler! Seslerinizi Peygamber’in sesinden fazla
yükseltmeyin. Birbirinize bağırdığınız gibi Peygambere yüksek sesle
bağırmayın.”(Hucurât, 2) diye emir buyuruyor; “Resulüm! Biz seni âlemlere rahmet
olarak gönderdik.” (Enbiya: 107) diyor “Ve şüphesiz sen, pek büyük bir ahlâk
üzerindesin.”(Kalem; 4) diyor; “…ALLAH’ın peygamberinde sizler için güzel
örnekler vardır.”(33 Ahzap; 21) diye buyuruyor; “Size kendinizden öyle bir
peygamber geldi ki, sıkıntıya düşmeniz ağırına gider, size son derece düşkün,
müminlere karşı şefkatli ve merhametlidir.” (Tevbe; 128) diyor, “O, hevadan
konuşmaz.”(Necm; 3) diye haber veriyor!

O nerede, biz
neredeyiz?

Aziz kardeşim! ALLAH, Habibi’ni övüyor ve onun üstün
vasıflarını bizlere bildiriyor, O’nu, o güzel ahlakını ve üstün vasıflarını
anlatan, o kadar çok şey var ki anlatmak ve yazmakla bitmez!…

O göklerde
ve yerde övülen, güzel isimlere sahip müstesna bir peygamber. O, kâinatın
Efendisi; O, aziz Peygamber, Hazreti Muhammed Mustafa sallALLAHu aleyhi
vesellem…

O açları doyururdu, sofrasında fakir ve yoksul olmadan
oturmazdı! Ya bizler, ne yapıyoruz? Hiç soframızda fakir ve yoksul birini
ağırladık mı? Onu evimizin başköşesine oturtup beraber kahve yudumlayarak sohbet
ettik mi?

O, yakasını hışımla çeken bir bedevîye bile sesini
yükseltmeden, nazik bir dille cevap vermişti. Hep yumuşak ve sakin konuşur, asla
kimseyi incitmez, iğnelemez kalplere hitap ederdi.

Bizler, bırakın bir
bedevîyi; bizi dünyaya getiren, her sıkıntımıza katlanan, üzerimize titreyen
analarımızın küçücük çekiştirmelerine bile katlanamayıp öfkeden deliye dönüyoruz
bazen.

O, ALLAH’tan başka hiçbir şeyden korkmaz ve çekinmezdi! Zaten tek
başına, ALLAH’ın yardımıyla bütün düşmanlarına galip geldi, onlara rağmen bütün
dünyaya İslâm’ı haykırdı! Ya biz, ya biz aziz dostum! Biz neden
susuyoruz?

O, bekârları evlendirir, yoksulları giydirir, yersiz
yurtsuzları barındırırdı. Çocuklara değer verir ve onları bir fert olarak kabul
eder ve öyle davranırdı; geleceği yıkmaz, inşa ederdi!

Ey azizler! Ya
bizler, evlâtlarımızı internet, televizyon ve düzgün kullanılmayan daha birçok
belâ tuzaklarının içerisine atarak, acaba geleceği inşa mı ediyoruz, yoksa
geleceğimizi yıkıp perişan mı ediyoruz? Kendimizi sorgulamalı, nefsimizden hesap
sormalıyız!

O, düşmanlarına karşı da affediciydi! O’nun savaşta bile
düşmanlarına karşı tavırları inanılmaz derecede âdildi! Onlara gider gelir,
nasihat ederdi, İslâm’ı anlatırdı; onların bütün yaptıklarına rağmen! Onlar,
Efendimiz sallALLAHu aleyhi veselleme, taş toprak atar, alay eder, hakaret
ederlerdi, ama Efendimiz; “ALLAH’ım! Bilmiyorlar, bilselerdi yapmazlardı” der,
“ALLAH’ım! Onları helâk etme; belki nesillerinden bu dine hizmet eden, hayırlı
insanlar çıkar” diye münacaat ederdi.

Evet, Aziz dostlar;
Biz, bırakın
düşmanı yabancıyı, bir dostumuzun ufacık kabahatlerine bile tahammül edemiyoruz
katlanamıyoruz.

O hayır yapmayı sever, insanlığın menfaati için çalışır,
böyle davrananları da severdi. Hal, hatır sorar, akrabayı gözetir, aile
bağlarına ve dostluğa önem verirdi. Sevgi ve merhamet dolu yüreğine bütün
ümmetini sığdırmıştı. Ümmetinden ona yetişemeyenlere bile hayır dualarda
bulunmuşlardı. Hatta bugün onu anlamayan, onun hakkında yalan yanlış şeyler
yayan, adapsız ve edepsiz ifadelerde bulunanlara bile!

O affediciydi,
doğruydu asla ama asla yalan söylemedi. Muhammedül Emindi; o emaneti muhafaza
ederek, sahibine ulaştırandı. Öyle ki, düşmanları bile değerli eşyalarını ona
emanet ederdi.

O beşerdendi, ama sıradan bir beşer değildi. Bizim gibi
hiç değildi! ALLAH’ın övdüğü, örnek ve önder edinmemizi emir buyurduğu,
yeryüzüne gelmiş en muhteşem kimseden bahsediyoruz…

Mevlid’e, Kutlu
Doğum’a itiraz edenler

Onun doğumuna sevinenlere itiraz edenlere sormak
istiyorum!
Sevgide bir sınır var mıdır? Bir adam bir kadını seviyor, onunla
yiyor, onunla içiyor, onunla uyuyor, duvarlara bakıp da onunla konuşuyor, her
şeyi o oluyor kendini unutuyor, onun canı yansa onunki de yanıyor, o sevinse o
da seviniyor! Buna itiraz eden yok da ALLAH emrettiği için ALLAH’ın resulünü
sevenlere itiraz ediyorlar. ALLAH için sevenlere itiraz ediyorlar!

Oysa
onun sevgisi insanı ALLAH’a ulaştırıyor. Onu sevince, ona uymak arzusu, ona
benzemek iştiyakı artıyor. Hazreti ALLAHa ibadeti artıyor, gayreti artıyor,
şuuru artıyor, dinde anlayışı artıyor. Bu aşk insanı ALLAH’a
götürüyor…

Sevgili dostum, sen o sevgi nasipsizlerini bırak bir yana,
Resulullah’ı sev! Sevgine sınır koyma. Zaten, Müslüman neyi nasıl seveceğini
bilir, bunun ölçüleri de bellidir. Önemli olan sevginin seni getirdiği
verdir.

Kiminin sevgisi cehenneme götürür, kimin ki de ALLAH’a… Bu da
bellidir.

Dünyevî sevgilerde olduğu gibi Müslümanların Hazreti Peygambere
olan sevgileri, onları namaz kılmaktan, oruç tutmaktan, zekât vermekten, hacca
gitmekten ve diğer emirleri yapmaktan alıkoymaz!

Sözün özü, ALLAH
resulünü sevmek; seven kişiyi Rabbine kavuşturur! Vesselâm…

BİLAL TELCİ

Sözün özü, ALLAH
resulünü sevmek; seven kişiyi Rabbine kavuşturur! Vesselâm…


Allah razı olsun mümine sultan çok güzel paylaşım..