Hicri oniki ayın isimlerinin manaları

kdü’d-Dûrer vei-Leâlî fî Fezâili’l-Eyyâmı ve’ş-Şühür ve’l-Leyâlî” isimli kitapta buyuruldu:
Bazı ilim ehli, ayların ismi üzerine konuştular ve buyurdular:
Arablar, Efendileri gördükleri zaman, âdetleri terk ederlerdi. Ve saldırmayı haram kılarlardı. “Muharrem” derlerdi.
Bedenleri hasta olduğu ve erkanların zayıf düştüğü zaman ve renkleri sarardığı zamanda, “Safer” derlerdi.
Reyhanlar (güzel kokular) bittiği ve bostanlar yeşerdiği zaman, “İki Rebî (Rebîul-Evvel ve Rebîul-Âhir)” derler,
Meyveler azaldığı, hava soğuduğu ve su buz tuttuğu za­manda; “İki Cemâd (Cemâdiye’l-Evvel ve Cemâdiyye’I-Âhir” de­diler.
Denizler dalgalanıp, coştuğu, nehirler aktığı ve ırmaklar dol­duğu ve ağaçlar, depreştiği (harekete geçtiği) zaman ise “Receb” dediler.
Kabileler, birbirinden ayrıldığı ve aralarındaki vesile ve ilgiler koptuğunda da; “Şaban” dediler.
Feza (sema) sıcak olduğu ve kumsallar ısındığı (ve tam sıcak olduğu) zamanda “Ramazan” dediler.
Toprak tozlaştığı, sıcak çok olduğu ve develer (sineklerin ısırmalarından dolayı) kuyruklarını salladıkları zamanda “Şevval” dediler.
Tüccar gördükleri, hürleri ve köleleri sefere (yolculuğa çık­maya) terk edip oturdukları için “Zü’l-Kâde” dediler.
Haccetmeyi niyet ettikleri ve her bir dere ve bayırdan, çöl­den ve yerden hac için gelip kurbanlar kestikleri zaman da “Zi’I-Hicce” dediler.

..

Alintidir