Rıfat Araz Şiirleri

A Sevgili Aşk derdiyle yana yana;
Sevdim seni a Sevgili!..
Bir can verdin, verdim sana;
Sevdim seni a Sevgili!..

Ömür doldu baht yayına;
Elem düştü can payına!..
Dalıp ma’nâ sarayına;
Sevdim seni a Sevgili!..

Bu gönülde bildim seni;
Sen donattın gül bedeni!..
Okudukça bu düzeni;
Sevdim seni a Sevgili!..

Aç bildiler tok garibi;
Çok gördüler çok garibi!..
Sensin mülkün tek sahibi;
Sevdim seni a Sevgili!..

Kalbim titrer her anışta;
Âlem döner bu yanışta!..
Bu sevdâya ilk kanışta;
Sevdim seni a Sevgili!..

Bir kulunum geldim sana;
Âb-ı hayat kana kana!..
Yol ver dolam bu irfâna;
Sevdim seni a Sevgili!..

Allah Diyor... Bir sevdânın ocağında;
Dilim Allah Allah diyor!..
Kalbin vuslât durağında;
Hâlım Allah Allah diyor!..

Kim anlar ki bu şaşkını?
Cana kurmuş aşk çarkını!..
Çağladıkça gül aşkını;
Selim Allah Allah diyor!..

Garip kulum çok acım var;
Kim sorar ki ne sancım var?!..
Mevsim mevsim, diyâr diyâr;
Gülüm Allah Allah diyor!..

Hasret doldu aşk sarayım;
İnler durur yanık nayım!..
Bir ömürdür günüm, ayım;
Yılım Allah Allah diyor!..

Bende rüyâ, bende gerçek;
Takvâ ister kutsal emek!..
Seçtim, aldım çiçek çiçek;
Balım Allah Allah diyor!..

Yerler gökler dağlar, taşlar;
Hakk’tan yana döner işler!..
Ey sonsuza uçan kuşlar;
Yolum Allah Allah diyor!..

Ah Bağdat, Bağdat!.. Günün mü, ömrün mü, bahtın mı kara?..
Aldın, can evinden binlerce yara!.
Canlar dayanır mı bu âh u zâra?
Bu devrân ağlar mı, güler mi Bağdat?!..

Musul’dan, Kerkük’ten öz sesim gelir.
Necef’ten, esrârlı nefesim gelir.
Sende dil açmağa hevesim gelir;
Anasız bir kuzu, meler mi Bağdat?!..

Ateş mi yağıyor, ahir zaman mı?
Kerbela toprağı sızlayan kan mı?
Peygamber evladı yaslı reyhan mı?!..
Al al goncaların, solar mı Bağdat?!..

Dert, dertleri sarmış, od evi, barkı;
Masum bakışlarda endişe, korku!..
Ne zaman dağılır, bu zulmün çarkı?
Bu hüzün, mermeri, deler mi Bağdat?!..

Bir ince ağıttır bu can pazarı;
Kara kışa döndü, gönül baharı...
Neyledin o eşsiz cennet diyârı?!
Eller, gül balanı beler mi Bağdat?!..

Bu kopan fırtına, o kumdan bulut;
Ebabil taşında, kırık bir umut!..
Kan rengine döndü ateşle, barut;
Çilen, bir cihâdı biler mi Bağdat?!..

Ben Kulunum İlâhî Menzil verdin yolum, izim, yönüm var;
Aşkın ile oda yanan günüm var!..
Bulut bulut yağan içli yanım var;
Gafûr sensin, ben kulunum İlâhî!.

Bedenime bir ruh veren sen oldun;
Has bahçeme, güller seren sen oldun!..
Aşk derdini duyan, saran sen oldun;
Kebîr sensin, ben kulunum İlâhî!..

Gören gönül yol eridir bir kula;
İdrâk verdin delil ola, dil ola!..
Kerem eyle bu kör nefsim yol bula;
Gaffâr sensin, ben kulunum İlâhî!..

Sana bağlı, her nefesin her izi;
Elif elif nûr yüklenir can özü!..
Mâ’rifetle bal eyledin bu sözü;
Cebbâr sensin, ben kulunum İlâhî!..

Ne kudrettir bunca denge, bu düzen?
Ne hikmettir her bir şekil, her desen?..
Hesabımı ölçen, tartan, gören sen;
Settâr sensin, ben kulunum İlâhî!..

Sana akan bir umut var içimde;
Nedâmetin çarkı döner suçumda!..
Aşktan gayri ne var ağır göçümde?..
Kadîr sensin, ben kulunum İlâhi!..

Aşk Ocağında Aynam düştü bu devrâna;
Umut doğdu garip cana!..
Bir âlemi açtın bana;
Öz canımı sır eyledin!..

Resûl’üne, berât verdin;
Selam verdin, salat verdin!..
Mi’râç sundun, vuslât verdin;
Gül kokulu yâr eyledin!..

Can yeşerdi izden ize;
Hızır İlyas geldi söze!..
Sevgi sundun özden öze;
Bu aşk ile nûr eyledin!..

Hayran oldum bu nizâma;
Gönül girdi ihtimama!..
Lâyık mıyım bu ikrâma?
Ezel ebet var eyledin!..

Hâl içinde sordum dünü;
Göz yaşımla sardım günü!..
Hayra dönsün işin sonu;
Bin derdimi bir eyledin!..

Seher senin, akşam senin;
Menzil, mâna, merâm senin!..
Zaman, mekân, makam senin;
Bir gönülde yer eyledin

Bilmem Aşkın ile bir hoş oldum;
İlki bilmem, sonu bilmem!..
Neye baksam, seni buldum;
Yönü bilmem, yanı bilmem!..

Her hâl ile yandı yürek;
Dağ yükümde bin bir emek!..
Ömür bir çark, zaman elek;
Ten öğünür, canı bilmem!..

Safta döndü, doldu gönül;
Müptelâdır güle bülbül!..
Budur, böyle erkân, usûl;
Sevgimiz var, kini bilmem!..

Yâ Rab, sende her kararım;
Gönül arar, ben ararım!..
Ötede mi ilkbaharım?..
Dünü bilmem, günü bilmem!..

Tâ ezelden bu hâldayım;
Sana gelen bir yoldayım!..
Bir bîçâre akıldayım;
Malı, mülkü, şanı bilmem!..

Menzil menzil, kubbe kubbe,
Sebep, bağlı bir sebebe!
Ne sevdâdır iner kalbe;
Unuttum ben, beni bilmem!..

Bir İnce Sır Baş koymuşum bu davâya;
Can adadım ilk sevdâya!..
Yüreğimi bir Leylâ’ya;
Mecnûn gibi yâr eyledin!..

Aczim ile doldum, oldum;
Fakrım ile soldum, oldum!..
Kerem eyle şaşıp kaldım;
İçim dışım bir eyledin!..

Bilmem nedir bu öfke, kin?
Sevgin büyür için için!..
Beni böyle gizli, derin;
Böyle ince sır eyledin!..

Bir himmet ver garip kula;
Öz nûrunu canda bula!..
Niyet ola, amel dola;
Aşk yolunu zor eyledin!..

Pazar pazar kula döndüm;
Od içinde güle döndüm!..
Sınandıkça dile döndüm;
Kaç kez öldüm, var eyledin!..

Kaçtım gaflet batağından;
Haset, riyâ yatağından!..
Canı rahmet ocağından;
Alıp böyle nûr eyledin!..

Bir Vecdin Sonunda Kim anlar, kim açar can esrârını?
Kim duyar, bu aşkın intizârını?..
Okuyup bir ömrün, son kararını;
Yol aldım bir sonsuz bahara böyle!..

Ölmeden ölmeyen bu sırrı bilmez;
Hilkâtin elinde öz söze gelmez!..
Bir gönül yapmadan, bir gönül olmaz;
Ben nasıl giderim, bir yâra böyle?..

Marifet, hakîkat bir özge hâldir;
Bildiğin bilmemek zûldür, vebâldir!..
Emanet, sırtımda çözmek muhâldir!..
Yüklendim diyârdan diyâra böyle!..

Toprakla yoğruldum, nûr ile oldum;
İbretle sınandım damladım, doldum!..
Tefekkür mülkünde, ben beni buldum;
Donandım, bir ince efkâra böyle!..

Aşkımla büyüdü bu ahde vefâ;
Bir ömre sığmadı bu şevk, o safâ!..
İçimi oydukça çektiğim cefâ;
Naklettim yükümü, pazara böyle!..

Çarkında beş vakit öğünür günüm;
Yarınım doldukça, boşalır dünüm!..
Yâ Rab, kerem eyle açılsın önüm;
Yazıldım hükm olan karara böyle