Allah ve Kuranla aldatan adam: Yaşar Nuri

Allah ve Kuranla aldatan adam: Yaşar Nuri

Yaşar Nuri’yi eminim ki, herkes tanır. Hafızlıkla başlayan ve politikacılıkla noktalanan enteresan bir hayat serüveni var. Bu enteresan hayat içerisinde öyle çelişkiler ve öyle gariplikler var ki, anlatmaya kalksak inanın kitap olur.

Son gösterisinin kitaplaşmış adı: ‘Allah İle Aldatanlar’
Meşhur bir söz vardır bilirsiniz, ‘Dinimi ta’n eden bari müselman olsa!’
Bu sözün asıl anlamı, ‘dindarlığımı eleştiren bari Müslüman olsa’ şeklindedir.
İşte bu söz, adeta Yaşar Nuri için söylenmiş…
Neden mi?

Çünkü hayatı boyunca Kur’an’ı istismar ederek Müslümanlara bühtan etmiştir de ondan. Bendeniz, yıllardan beridir bu şahısla ilgili periyodik aralıklarla bazı yazılar kaleme aldım. Hepsi de Yaşar Nuri’nin yanılgılarına işaret eden argümanlarla lebalep doluydu. Ama bu şahıs hepsini görmezden geldi. Kulaklarını tıkadı adeta. Son kitabını görünce, yüzleşmekten büyük bir rahatsızlık duyacağına emin olduğum ‘hayatının gafını’ bir kez daha yazmaktan kendimi alamadım.

Bundan önce bir kez Yenişafak gazetesinde, iki kez gerçek Hayat dergisinde ve Akılcı Yanılgı isimli kitabımın ikinci baskısının sonunda ek olarak yazdığım bu konuyu, mezkûr kitap vesilesiyle şimdi de sizlerle paylaşacağım.
Daha da açıkçası, Kur’an üzerinden istismara devam ettiği sürece, Yaşar Nuri kaçacak, ben kovalayacağım.
İsterseniz sözü daha fazla uzatmadan Yaşar Nuri’nin Kur’an’ı nasıl istismar ettiği hususuna geçelim.
Malum olduğu üzere, adına 28 Şubat süreci denen dö neme girildiğinde, sürecin dini açıdan tahkimi vazifesini üstlenen kişilerden birisi de işte bu baydı.

Yaşar Nuri, o günlerde, de ruhte ettiği ‘derin’ görev aşkıyla kollarını sıvadı ve gün deme ‘Türkçe namaz’ konusunu taşıdı.

Bütün tele vizyon lar yine ondan söz ediyordu. Haberlere bile tele fonla bağ lantı yapıyor ve esip savuruyordu. Bulunduğu her plat formda, İmam Hatip Okullarının kapatılmasının faziletin den dem vuruyor, mürteci diye yaftalanan Müs lümanların ‘örtülü bir şirk’ içinde olduğu iddiasıyla, imha edilmesi istenen insanlar hakkında, bir ‘Engizis yon’ cesaret ve ka rarlılığında fetvalar üretip, hüküm kesmede zerrece tered düt göstermiyordu.
İşte tam bu dönemde hızını alamayıp Türkçe namaz id dialarını, önsözünde; “Bu güne kadar yazdıklarımda ve konuş tuklarımda, bu kitaba uymayan ne varsa yanlıştır, bu kitaptaki veriler esas alınarak düzeltilecektir” ifadeleri bulu nan ve bu sözlerle neredeyse kutsal bir metin havası ve rilen Kur’an’ kitabına taşıdı.
Ama yine bir şeyi unut muştu. Zira aynı kitabın 28 Şubat öncesi baskısında, şimdi söylediklerinin tam aksini söylüyordu.
Aslında unutmuş filan değildi, o, bile isteye bir imha faaliyeti için, kendini inkâr etme pahasına da olsa böyle bir tahri fatı yapmayı kafasına koymuştu.

Klasik Yaşar Nuri opor tünizmi devreye girmiş ve okuyucuya hiçbir not düşül meden, aynı kitabın, aynı sayfasındaki, aynı konunun içeriği, küçük kalem dar beleriyle, olağanüstü derece de değiştirilmiş, bir anlamda tahrif edilmişti.
Bakınız, Yaşar Nuri’nin, yukarıdaki önsözdeki ifa deyle kutsallaştırdığı “Kur’an’daki İslam” kitabının 28 Şubat öncesi baskısının (16. Baskı), 582–583 numaralı say falarındaki “Kı raat konusunu anlatır mısınız?” sorusu nasıl cevaplanıyor:

“Kıraat, namaz sırasında Kur’an’dan bir miktarın okunma sı dır. Kur’an dışında okunan dualar kıraat kavramı içine girmez. İlahi kitap kendi bağlılarının zorunlu kulluk borçları olan namaz larda vahyin ilahi senfonisiyle az veya çok birlikte olmalarını esas almıştır. Bunun içindir ki, biz buradaki kıraat şartının an cak Kur’an’ın orijinal metniyle yerine getirile bileceğine inanmaktayız. Başka bir deyimle, na maz da Kur’an’dan okunacak kısmın, Kur’an’dan yapılmış herhangi bir dilden tercüme olmaması gerekir. İslam’a yeni girme vs. gibi zorunlu durumlarda tercüme okunabilirse de bu ancak geçici bir süre ola bilir. Esasen bunda büyütülecek ve ürkülecek bir taraf da yoktur. Çünkü Kur’an, okunacak mikta rın kişinin kolayına gelen kadar olduğunu açıkça belirtmiştir. (bk. Müzemmil,20)”

Şimdi de aynı kitabın 28 Şubat sonrası (34, baskı), aynı sayfadaki soruya verilen cevaba bakalım.

Soru aynı, ama cevap tamamen farklıdır.

Bir inkârın deklaras yonu sayıla bilecek bu tarihi cevabın, nasıl bir anlayışa hizmet ettiği apaçık ortadadır.

“Kur’an’ın “Namazda Kur’an okumak” diye bir beyanı yok tur. Kur’an okumak kutsaldır ibadettir. Geleneksel fıkha göre ise kıraat; namaz sırasında Kur’an’ dan bir miktarın okunmasıdır. Kur’an dışında okunan dualar kıraat kavramı içersine girmez. Hz. Peygamber, müminlerin zorunlu kulluk borçları olan namazlarda, vahyin ilahi senfonisiyle az veya çok birlikte olmalarını esas almış tır. Ancak, Hz Peygamber Kur’an’ı ezberleyip okumakta zorluk çeken sahabisine, fatiha yerine başka tesbih ve dualar okuyabilece ğini söylemiştir.(Bu konuda bk. Nesai, iftitah, 32; Tirmizi, mevakit, 110; İbn Hanbel, 4/353; Kurtubi Tefsiri, 1/126; Razi Tefsiri, 1/215 İşin esası şudur; Arapça okuyamamak, secde etme menin gerekçesi yapılamaz.
Arapçayı iyi okuyamayanlar kendi dillerinde çeviri ile na maz kılarlar. Esasen bunda büyütülecek ve ürkülecek bir taraf da yoktur. Çünkü Kur’an okunacak miktarın kişinin kolayına gelen kadar olduğunu açıkça belirtmiştir. (bk. Müzemmil 20)”
Gördünüz değil mi?

Hiç sıkılmadan cımbızla çıkarıl mış bir bölüm ve yerine itinasız bir biçimde monte edi len, etik değer kaygısının rafa kaldırıldığı ve doğrusunu isterseniz bir hayli komik başka bir hezeyan... Yaşar Nuri’yi bu yü züyle tanıyan birisi için, aslında hiç de sürp riz değil…

Gerçek bir pişkinlik örneği olan bu tahrifat metninde, dikkatinizi iki noktaya çekmek istiyorum. Çünkü bu hususlar sıradan bir değiştirme olmaktan çok, fıkhî ve itikadî manada bir sapmanın göstergeleridir.

Birincisi: İlk metinde; “İlahi kitap kendi bağlılarının zo runlu kulluk borçları olan namazlarda vahyin ilahi senfoni siyle az veya çok birlikte olmalarını esas almıştır.” denilerek kıraat (İlahi kitap ifadesinden ötürü) “farz” kategorisinde değerlendi rilmiş ve fakat ikinci metinde: “Hz. Peygamber, müminlerin zorunlu kulluk borçları olan namazlarda, vahyin ilahi senfonisiyle az veya çok birlikte olmalarını esas almıştır.” denilerek, kıraat (Hz. Peygamber ifadesiyle); bir anda sünnet konumuna çekilmiştir.

Dikkat edin! Bu şahıs; bir sürecin tahkimi için ‘farz’ ve ‘sünnet’ gibi hayati kav ramlarla oynamaktan zerre kadar çekinmeyerek, bir an lamda aldığı görev uğruna neleri harcayabileceğini de açıkça göstermektedir.
İkinci husus ise daha da vahim bir muhtevaya sahip tir.

Yine birinci metinde: “Namaz da Kur’an’dan okunacak kısmın, Kur’an’dan yapılmış herhangi bir dilden tercüme ol maması gere kir. İslam’a yeni girme vs. gibi zorunlu durum larda tercüme oku nabilirse de bu ancak geçici bir süre olabilir. Esasen bunda büyü tülecek ve ürkülecek bir taraf ta yoktur. Çünkü Kur’an, okuna cak miktarın kişinin kolayına gelen kadar olduğunu açıkça belirtmiştir. (bk. Müzemmil,20)” denilerek Müzemmil su resinin 20. ayeti, kıraatin; Arapça metinle olması gerektiği nin, yani farz olduğunun delili olarak kullanılmışken, ikinci metinde: “İşin esası şudur; Arapça okuyamamak, secde etmeme nin gerekçesi yapılamaz. Arapçayı iyi okuyamayanlar kendi dille rinde çeviri ile namaz kılarlar. Esasen bunda büyütülecek ve ürkülecek bir taraf da yoktur. Çünkü Kur’an okunacak mikta rın kişinin kola yına gelen kadar olduğunu açıkça belirtmiş tir. (bk. Müzemmil 20)” denilerek bu kez aynı ayet, ‘çeviri’ ile namaz kılınabileceğinin delili olarak sunulmuştur.

Bu ise kelimenin tam manasıyla faciadır.

Kur’an ayetlerini, kendi çıkarları doğrultusunda acımasızca kullanmaktan başka hiçbir şey değildir bu…

Bu kadar korkunç bir tahrifatın ve manipülasyonun al tına imza atan çıplak nezir, hiç sıkılmadan şunları söy leye bilmektedir: “Kur’an’ın tercümesiyle ibadet olmaz! İddi asının dinsel ve bilimsel bir dayanağı yoktur. Bu, bir siyasal söylemdir.”

El-hak! Bu iddianın siyasal bir söylem oldu ğunda hiç kuşku yok. Ama bu ‘siyasal söylem’ iddiası nın bütün okları ne gariptir ki, bay çıplak neziri işaret etmekte dir.

‘Yavuz hırsız ev sahibini bastı rır’ sözü ne kadar da doğruymuş meğerse, ‘Takke düştü, kel göründü’ sözü kadar doğru hem de...

Evet, işte Yaşar Nuri bu…

Ve bu şahıs, ‘Allah İle Aldatmak’ isimli bir kitap yazmaktan zerre kadar sıkılmıyor.

Allah ve Kur’an ile aldatmak başka nasıl olur, anlayan beri gelsin…

Allah ve Kur’an ile aldatmanın duayeni, kadrolu istismarcısı ve tabir caiz ise şahı olan bu şahıstaki cesarete bakın siz!

Ne demiştik başta? ‘Dinimi ta’n eden bari müselman olsa!’

Allah Razı Olsun kardeşim

ARO abicim din istismarcılarının başında gelen adam yasar nurinin iç yüzü için güzel bir paylaşım

gespenst demiş ki:

Allah hakkı savunanlardan eylesin her daim ,KURAN ,SÜNNET LE RUHUNU BESLEYEN VE EHLİ SÜNNET YOLUNDA GİDENLERDEN EYLESİN ....amin

Amin abicim nede güzel dua etmişsin.........................