Ahde Vefa...

Hz. Ömer arkadaşlarıyla sohbet ederken; huzura, üç genç girer.. Derler ki:

- "Ey halife.. Bu aramızdaki arkadaş, bizim babamızı öldürdü. Ne
gerekiyorsa, lütfen yerine getirin"

Bu söz üzerine; Hz.Ömer, suçlanan gence dönerek:

- "Söyledikleri doğru mu" diye sorar.. Suçlanan genç der ki:

- "Evet doğru"

Bu söz üzerine Hz Ömer:

- "Anlat bakalım nasıl oldu" diye sorar..

Suçlanan genç anlatmaya başlar.. Der ki:

- "Ben bulunduğum kasabada hali vakti yerinde olan bir insanım. Ailemle beraber gezmeye çıktık, kader bizi arkadaşların bulunduğu yere getirdi. Af edersiniz, hayvanlarımın arasında bir güzel atım var ki; dönen bir defa daha bakıyor.. Hayvana ne yaptıysam bu arkadaşların bahçesinden meyve koparmasına engel olamadım, arkadaşların babası içerden hışımla çıktı, atıma bir taş attı.. Atım oracıkta öldü. Nefsime bu durum ağır geldi, ben de bir taş attım, babası öldü. Kaçmak istedim fakat arkadaşlar beni yakaladı. Durum bundan ibaret"

Hz Ömer:

- "Söyleyecek bir şey yok.. Bu suçun cezası idam. Madem suçunu da kabul ettin" der.

Bu sözden sonra delikanlı söz alarak:

- "Efendim bir özrüm var" diyerek, konuşmaya başlar:

- "Ben memleketinde zengin bir insanım. Babam rahmetli olmadan bana epey bir altın bıraktı. Gelirken kardeşim küçük olduğu için saklamak zorunda kaldım. Şimdi siz bu cezayı infaz ederseniz yetimin hakkını zayi ettiğiniz için Allah (c.c) indinde sorumlu olursunuz. Bana üç gün izin verirseniz; ben emaneti kardeşime teslim eder, gelirim. Bu üç gün içinde yerime birini bulurum" der.

Hz. Ömer dayanamaz der ki:

- "Bu topluluğa yabancı birisin, senin yerine kim kalır ki"

Sözün burasında genç adam ortama bir göz atar, der ki:

- "Bu zat benim yerime kalır"

O zat, Hz. Peygamber Efendimizin (s.a.v) en iyi arkadaşlarından; daha yaşarken Cennetle müjdelenen Amr İbni As'dan başkası değildir!

Hz.Ömer, Amr'a dönerek:

- "Ey Amr, delikanlıyı duydun" der.

O, yüce sahabi:

- "Evet, ben kefilim" der ve genç adam serbest bırakılır.

Üçüncü günün sonunda, vakit dolmak üzere ama gençten bir haber yoktur. Medine'nin ileri gelenleri Hz. Ömer'e çıkarak gencin gelmeyeceği, dolayısıyla Amr Ibni As'a verilecek idam yerine maktulün diyetini vermeyi teklif ederler fakat; gençler razı olmaz ve:

- "Babamızın kanı yerde kalsın istemiyoruz" derler.

Hz. Ömer kendinden beklenen cevabı verir der ki:

- "Bu kefil babam olsa fark etmez, cezayı infaz ederim"

Hz. Amr Ibni As ise; tam bir teslimiyet içerisinde der ki:

- "Biz de sözümüzün arkasındayız"

Bu arada; kalabalıkta bir dalgalanma olur ve insanların arasından genç görünür. Hz. Ömer, gence dönerek der ki:

- "Evladım.. Gelmeme gibi önemli bir nedenin vardı, neden geldin"

Genç vakurla başını kaldırır ve (Maalesef; günümüz insanı için pek de önemli olmayan):

- "Ahde vefasızlık etti demeyesiniz diye geldim" der..

Hz.Ömer başını bu defa çevirir ve Amr Ibni As'a der ki:

- "Ey Amr, sen bu delikanlıyı tanımıyorsun!? Nasıl oldu, O'nun yerine kefil oldun"

Amr Ibni As (Allah, kendisinden ebediyyen razı olsun), vakurla kanımızı donduracak bir cevap verir:

- "Bu kadar insanın içerisinden beni seçti.. İnsanlık öldü (!) dedirtmemek için kabul ettim" der.

Sıra gençlere gelir.. Derler ki:

- "Biz bu davadan vazgeçiyoruz"

Bu sözün üzerine Hz Ömer:

- "Ne oldu? Biraz evvel, babamızın kanı yerde kalmasın diyordunuz!! Ne oldu da vazgeçiyorsunuz" der.

Gençlerin cevabı ise:

- "Merhametli insan kalmadı demeyesiniz diye" olur.