Kabir ve Ahiretle İlgili Rüyalar

RÜYADA RESÛLULLAH'I (S.A.V.) GÖRMEK


Bu hususta Hz. Peygamber (S.A.V.) Efendimiz şöyle buyurmuştur: “Rüyasında beni gören gerçekten beni görmüştür, çünkü şeytan benim suretime giremez.” ^[1]

Ömer b. Hattâb (R.A.) şöyle anlatmıştır: “Rüyamda Resûlullah'ı (S.A.V.) gördüm; bana bakmıyordu.
—Ey Allah'ın Resûlü, neden bana bakmıyorsunuz? diye sordum, bana döndü ve:
—Oruçluyken hanımını öpen sen değil misin? buyurdu, ben de:
—Nefsimi kudret elinde bulunduran yüce Allah'a yemin olsun ki, bundan sonra, ömrüm boyunca, oruçluyken bir kadını (hanımımı) öpmeyeceğim, dedim." ^[2]

Hz. Abbâs (R.A.) anlatıyor: “Ben Ömer b. Hattâb'ı (R.A.) severdim; Ölümünden sonra onu rüyamda görmek istedim ve ancak bir sene sonra görebildim. Rüyamda, bir yandan alnından akan terleri siliyor, bir yandan da, “Hesaptan daha yeni kurtuldum; eğer şefkatli ve merhametli olan rabbim bana yardım etmeseydi şimdi burada olamazdım.” diyordu.

Hasan b. Ali (R.A.) anlatıyor: “Babam Ali (k.v) şöyle anlattı: Bir gece rüyamda Resûlullah (S.A.V.) karşıma çıktı. Kendisine:
—Ey Allah'ın Resûlü! (fitne peşinde koşan) şu bazı kimselerden nedir başıma gelenler? dedim. Resûlullah (S.A.V.):
—Onlardan kurtulmak için dua et, buyurdu. Ben de:
—Allahım! Beni bunların içinden kurtarıp onlardan daha hayırlı olanlara kavuştur. Onların başına da benden daha kötü birini getir, diye duada bulundum." Hz. Hasan (R.A.) der ki: “Ertesi sabah babam namaz kıldırmak için mescide gitti ve İbn Mülcem tarafından hançerlenerek şehid edildi." ^[3]

Meşayihlerden biri anlatıyor: «Rüyamda Resûlullah'ı (S.A.V.) gördüm. “Ey Allah'ın Resûlü, benim için istiğfarda bulun” dedim. Yüzünü benden çevirdi. Ben, “ Yâ Resûlellah! Süfyân b. Uyeyne'nin bize, Muhammed b. el-Münkedir'den, onun da Câbir b. Abdullah'tan naklettiği bir hadiste, senden bir şey istenildiği vakit, “Hayır” dediğin işitilmemiştir” dedim. Bunun üzerine Resûlullah (S.A.V.) bana döndü ve, “Allah seni bağışlasın” buyurdu.» ^[4]

Abbâs b. Abdülmuttalib (R.A.) anlatıyor: “Cahiliye döneminde iken Ebû Leheb ile kardeşim olmasının haricinde samimî bir dostluğum vardı. Öldüğünde Allah (c.c) onun hakkında âyetler indirmiş, bu âyetleri okuduğumda hem kardeşim olması ve hem de geçmişteki dostluğumdan ötürü onun düştüğü bu durum beni üzmüştü. Bir sene boyunca Allah Teâlâ'dan onu bana rüyamda göstermesini istedim. Sonunda onu gördüm; ateşler içinde yanıyordu. Durumunu sorduğumda, “Cehenneme gönderildim, pazartesi günleri hariç her gün ve her gece hiç hafifletilmeden azap çekmekteyim” dedi. “Pazartesi neden azabın hafifliyor?” diye sordum, şöyle anlattı: “Muhammed'in doğduğu geceydi. Bir kadın hizmetçi gelerek Âmine'nin doğum yaptığı müjdesini verdi. Çok sevindim, öyle ki bu sevincimden bir cariyemi hürriyetine kavuşturdum. İşte Muhammed'in doğumuna gösterdiğim bu sevincim sebebiyle Allah (c.c) her pazartesi günü benden o şiddetli azabı kaldırmaktadır.”

Tâbiînden Abdülvâhid b. Zeyd (rah) anlatıyor: “Hac farizasını ifa etmek üzere yola çıktım. Bu yolculukta bana bir adam arkadaşlık etti. Bu adam, otururken, kalkarken, yürürken hâsılı her işinde Resûlullah'a (S.A.V.) salât-ü selâm getiriyordu. Bunun sebebini sorduğumda şöyle anlattı: —Mekke'ye ilk gidişimde yanımda babam da vardı. Hac vazifesini bitirip geri dönmüştük. Yolda konaklardan birisine uğradık. Orada uyumuştum. Uykumda bana birisi geldi ve: “Kalk, baban öldü; Allah (c.c) onun yüzünü simsiyah etti” dedi. Korku içinde uyandım, hemen babamın üzerindeki örtüyü kaldırdım, bir de ne göreyim; babam ölmüş ve yüzü simsiyah olmuştu. İçimi bir korku ve ürperti kapladı. Böyle üzüntü ve keder içinde beklemekte iken uyuya kalmışım. Rüyamda ellerinde demir sopalarla dört siyah adam babamın başucuna dikilmişlerdi. Tam o esnada güzel yüzlü, üzerinde iki yeşil elbise bulunan bir adam çıkageldi ve onlara: “Hemen o adamın yanından uzaklaşın” dedi. Babamın yüzünü eliyle sıvazladıktan sonra yanıma geldi ve: “Kalk, Allah (c.c) babanın yüzünü bembeyaz etti” dedi. Ben, “Anam babam sana feda olsun, sen kimsin?” dedim. O, “Ben Muhammed'im” dedi. Hemen uyandım, gidip babamın üzerindeki örtüyü açtım, yüzü bembeyaz olmuştu. İşte o günden sonra Resûlullah'a (S.A.V.) salâvat getirmeye devam ettim."

Ömer b. Abdülaziz anlatıyor: “Rüyamda Resûlullah'ı (S.A.V.) gördüm, yanında Hz. Ebû Bekir ve Hz. Ömer de vardı, hep birlikte oturuyorlardı. Ben de selâm verip oraya bir yere oturdum. İşte böyle otururken birden Hz. Ali ve Muâviye çıkageldiler ve bir odaya girdiler, sonra kapı üzerlerine kapandı. Ben onların girdiği yere bakıyordum ki çok geçmeden Hz. Ali içeriden çıktı ve: Kâbe'nin rabbine yemin olsun O (c.c) benim lehime hüküm verdi” dedi. Yine çok geçmeden ardından Muâviye çıktı. O da: “Kâbe'nin rabbine yemin olsun ki Allah (c.c) beni bağışladı” diyordu."

Birgün İbn Abbâs (R.A.), “İnnâ lillâhi ve innâ ileyhi râciûn” diyerek uyandı ve: “Vallahi Hüseyin şehid edildi” dedi. İbn Abbâs (R.A.) bu rüyayı Hz. Hüseyin (R.A.) şehid edilmezden evvel görmüştü, arkadaşları ise böyle bir şeyin olmayacağını söylemişlerdi. İbn Abbâs (R.A.), “Rüyamda Resûlullah'ı (S.A.V.) gördüm elinde bir bardak ve içinde de kan vardı. Bana: ‘Ümmetimin benden sonra neler yaptığını bilmiyor musun? Oğlum (torunum) Hüseyin'i öldürdüler. Bu da onun ve onunla beraber mücadele verenlerin kanıdır. Onu Allah'ın katına çıkarıyorum” dedi.” Bu olaydan yirmi dört gün sonra, Hz. Abbâs'ın (R.A.) rüyayı anlattığı günde Hz. Hüseyin'in şehit edildiği haberi getirildi.

Hz. Ebû Bekir (R.A.) bazı salihlerce rüyada görüldü. Kendisine: “Hayatta iken hep, “Beni nereye götürecekse şu dilim götürür” diyordun, rabbin sana nasıl muamelede bulundu?” diye sorulunca: “Dilimle, Lâ ilâhe illâllah dedim, beni cennete götürdü.” diye cevap verdi.