Çocuk Eğitiminde Aile

Ebeveynlik, sadece olduğunuz bir şey değil, yapınanız gereken bir görevinizdir. Anne-baba
olmak, eylemi gerektirir. Ebeveynlik; İslam, yaşam, ilişkiler, dürüstlük ve saygı gibi
konularda çocuğunuzun neleri bilmesi gerektiğine karar vermenizi de içerir. Kendi kişisel
karakterlerini oluştururken çocuklarmıza belli konularda yardım etmeyi kapsar. Anne baba
olmak, çocuğumuza nasıl bağımsız ve sorumluluk sahibi iyi müslümanlar olacağı hususunda
örnek olmayı gerektirir.
İslam'a ve insanlığa hizmet eden, huzurlu bir dünya ve aile için sağlıklı nesillere
ihtiyaç vardır, bunun için de kadınlarımıza çok büyük görevler düşünmektedir. Kadınlarımız
çocuklarmın elbiselerinin temizliğine gösterdikleri özenden daha çok kalplerinin temizliğine,
çocuklarmın karmlarmı doyurmaya gösterdikleri özenden daha fazlasını kafalarmın
doyurmaya özen göstermek zorundadır, aksi halde çocuklarımız bir canavar olarak
yetişecektir.
Her kadın ve erkek bir başka kadının eseridir, kadın anadır, kadını da erkeği de insan
gibi yetiştirme sorumluluğu kadına aittir, onun için kadınımızın daha fazla okuması, daha
fazla düşünmesi, yaşadığı dünyaya tanıklık etmesi gere kir. Eğer kadınlık ve analık
görevlerini yerine getirmezler ise çocukları adam gibi yetirmez. Bu ise kendi başlarına hem
de toplumun başına bir bela sarar.
Bu bozuk düzen içinde, çocuklarının yine bu düzenin okullarında, imanlı fertler olarak
yetiştirmeye çaba gösterirken, unutulmamalıdır ki çocuklarımızın ve bizlerin cennete
girmesi, çocuklarımızın üniversiteye girişinden daha önemlidir. Elbette çocuklarımız
okuyacak, ilim tahsili yapacaktır, ama her şeyden önce imanlı ve kamil bir müslüman
olmaları gerekir. Bunun için de kafalarının ve gönüllerinin ebeveynleri tarafından
doyurulmuş olması gerekir. İslami kaynaklarda da çocuğun tabi tutulacağı eğitim ve
öğretimdeki temel konular genel olarak şöyle tespit edilmiştir:
1- İtikat ve ibadete dair zorunlu İslami bilgiler.
2- Ahlak ve muaşeret kuralları.
3- Çocuğun istikbalde geçimini sağlayabilmesi için mümkün ve münasip olan bir
meslek dalında pratik bilgiler.
Anlaşılacağı üzere öncelikle aile yuvası içinde çocukların vicdanını kulluk sorumluluğu
periyodik olarak yerleştirilmesi amaçlanmaktadır.
Çoğu anne-baba, çocuklarını yetiştirme hususunda gerçekten en iyisini yapmak
isterler. Onları ihmal etmeye ya da onları incitmeye kalkışmazlar. Oysa pek çok anne-baba
için ebeveynlik, günlük işlerinin arasında ikinci sıraya alır, çoğunlukla problemler ortaya
çıktığında onlarla ilgilenmeye başlar. Örneğin çoğu insan iş hayatındaki amaçlarım,
emekliliğini, arabasını ne zaman değiştireceğinin planlarını ... sayabilir, ama çocuğunun
sağlıklı ve mutlu yetişmesi için, ne yaptığını, kendisini ve Çocuğunu geliştirmesi için ne gibi
planlar yaptığını söyleyemeyecektir. Veya fiziksel olarak tüm günü çocuklarıyla birlikte
geçirdikleri halde zihinsel olarak çocuklarından kilometrelerce ayrı, hiçbir şeyi paylaşmayan,
emir vermek ve kuru nasihatten başka çocuk ile hiçbir şey konuşmayan bir ebeveynler
görürüz. Oysa; çocukların, hayatı anne babaları ile birlikte aktif bir şekilde yaşayarak
tanımaya ihtiyaçları vardır. Bu nedenle çocuğunuzla konuşun, çocuğunuzla birlikte iş
yaparak paylaşın. Bir Problemi halletmeye giderken çocuğunuzu da götürerek problem
çözmeyi öğretin, çocuğunuzun duygu ve bedeni ile birlikte olun.
Her çocuk anasından temiz duygularla doğar, onu Yahudi ve Mecusi yapan anne
babasıdır. (El-Buhari, 6/143) Bizler nasıl yaşarsak Çocuklarımız bizlerden öyle yaşamayı
öğrenir, çocuklarımızdan ancak verebildiklerimiz kadarını bekleyebiliriz, bu nedenle bizlerin
ve çocuklarımızın beşikten mezara kadar öğrenmesi ve öğretmesi gerekir.

Alıntıdır

Oysa; çocukların, hayatı anne babaları ile birlikte aktif bir şekilde yaşayarak
tanımaya ihtiyaçları vardır. Bu nedenle çocuğunuzla konuşun, çocuğunuzla birlikte iş
yaparak paylaşın. Bir Problemi halletmeye giderken çocuğunuzu da götürerek problem
çözmeyi öğretin, çocuğunuzun duygu ve bedeni ile birlikte olun.
Her çocuk anasından temiz duygularla doğar, onu Yahudi ve Mecusi yapan anne
babasıdır. (El-Buhari, 6/143) Bizler nasıl yaşarsak Çocuklarımız bizlerden öyle yaşamayı
öğrenir, çocuklarımızdan ancak verebildiklerimiz kadarını bekleyebiliriz, bu nedenle bizlerin
ve çocuklarımızın beşikten mezara kadar öğrenmesi ve öğretmesi gerekir.

Allah razı olsun abim...

Hocam Allah(c.c.) razı olsun.. Geleceğimizin teminatı olan çocuklarımızı ihmal had safhada! İfratla, tefrit arasındayız genel manada. Ortasını bulamıyoruz bir türlü.. Bol alış veriş yaparak çocuklarımızla ilgilendiğimizi sanıyoruz.. Evlerimiz oyuncak ve giysi çöplüğü halinde! Doyumsuz, tatminsiz insanlık ve manevi değerlerden yoksun nesil yetişmekte! Ben çocuk giyim mağazası işi ile ilgilendiğim için işim gereği günde onlarca ebeveyni ile birlikte çocuk görmekte ve onların hallerini sürekli müşahade etmekteyim.. Bazen ebeveynlerin çocuklarına (ilgi adına) öyle saçma sapan uygulamalarını görüyorumki "Ya Sabır" çekiyorum! Bırakın çocuğa terbiye vermeyi, ilgilenmeyi; Resmen sorumsuz, egoist bir varlık ortaya çıkarmak için maddi, manevi ellerinden geleni yaptıklarına tanık oldukça gelecek için ümitlerim zayıflıyor! özellikle maddi gelir düzeyi yükseldikçe çocukların aile ilgi, alaka, eğitim düzeyide o oranda düşmekte! Onlara sorarsanız çocuklarını özel kreşlere, özel ana okullarına göndererek ve her istediklerini alarak evlatları ile maksimum düzeyde alakadar olduklarını söyleyecekler.. Hele anneler yokmu o anneler. Ben bir çoğunun ruhen anne olduğuna inanmıyorum bile! Biyolojik olarak çocuk doğurmuş, biyolojik olarak anne olabilmiş bir çoğu.. Ruhen annelikten çok; Ama çok uzaklar! çocuğun hayattaki ilk öğretmeni olmak durumundan çok geriler! 1 yaşındaki bebeğe seçici olmayı öğreten ve bunu marifet sayan o kadar embesiller varki yazık onların çocuklarına; Yazık onların kocalarına! Ondan sonrada kalkar çocuklarından şikayet ederler! İlk başta anne olup çocuğu ile ruhen bütünleşememiş, çocuk basit bir "öhö" dediğinde bağrına basıp hastane, doktor gezdirmiş, fiziği bozulmasın diyerek çocuğunu doğru dürüst emzirmemiş! Hep hazır mamalarla, hormonlu hazır gıdalarla, kimyasal ilaçlarla beslenen çocuktan ne fizik olarak, nede ruhen kime ne fayda gelir! Terbiye konusunada hiç girmiyorum..
Buradan tüm hanım kardeşlerime sesleniyorum! Bakın hanımlar doğuracağınız veya doğurduğunuz evlatların tüm vebali, tüm sorumluluğu sizlerdedir.. Siz temeli nasıl atarsanız çocuk ona göre şekilleniyor. Gelişimi o yönde sürüyor. Onun için size büyük vazifeler, fedakarlıklar düşüyor. Zaten annelik makamının kutsiyetide bunun içindir. Yoksa çocuk doğurmakla annelik olmuyor!..
Saygılarımla